Odporność mikrobiologiczna tworzyw sztucznych

Jest badana jako:

• aktywność środków przeciwdrobnoustrojowych w materiałach polimerowych lub hydrofobowych ograniczająca liczbę drobnoustrojów (ilościowa metoda badawcza)
• ocena działania przeciwbakteryjnego tworzyw sztucznych poddanych obróbce (jakościowa metoda badawcza)
• efektywność środków przeciwdrobnoustrojowych w stałych polimerach wobec Streptoverticillium reticulum
• odporność syntetycznych materiałów polimerowych na grzyby
• odporność tworzyw sztucznych na bakterie
• odporność na glony- określenie podatności folii z tworzyw sztucznych na zasiedlanie się i rozprzestrzenianie się alg na powierzchni
• oznaczenie odporności na biodegradację w aktywnej glebie

 

 

PN-EN ISO 846:2002

Ocena działania mikroorganizmów na tworzywa sztuczne.

 

ISO 22196: 2011

Tworzywa sztuczne. Pomiar aktywności przeciwbakteryjnej tworzyw sztucznych i innych nieporowatych powierzchni.

 

JIS Z 2801:2010

Produkty antybakteryjne - test aktywności i skuteczności  antybakteryjnej.

 

ASTM G21

Odporność syntetycznych materiałów polimerowych wobec grzybów.

 

 

 

PN EN ISO 16187

Obuwie i składniki obuwia. Metoda badania oceny działania antybakteryjnego.

 

ASTM G22

Odporność tworzyw sztucznych na biofilm bakteryjny.

 

ASTM E1428

Ocena bakteriobójczego  działania środków przeciwdrobnoustrojowych zapobiegających powstawaniu plam na polimerowych materiałach z użyciem organizmu wskaźnikowego z rodzaju Streptomyces (promieniowce).

ASTM E2180

Metoda określania aktywności środków przeciwbakteryjnych wbudowanych w materiałach polimerowych lub hydrofobowych.

 

ASTM E2149

Oznaczanie aktywności unieruchomionych czynników przeciwdrobnoustrojowych w warunkach dynamicznego kontaktu.

ASTM E2471

Ocena aktywności i trwałości czynników przeciwdrobnoustrojowych tworzyw, antybakteryjnych wykładzin, okładzin.

 

PN EN 12225

Odporność geosyntetycznych polimerów na biodegradację: kratki trawnikowe, ogrodowe, geokraty, membrany oporowe, hydrotunele.

 

PN EN 14030:2004

Badanie odporności materiałów (geotekstylia i wyroby pokrewne) na kwasy i alkalia.

 

PN-EN 16421:2015-01

Wpływ materiałów na wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi -- Zwiększenie wzrostu mikroorganizmów.
Badaniu poddaje się materiały, które są przeznaczone do kontaktu z wodą do picia podczas jej dystrybucji, transportu, przechowywania (np. twarde tworzywa sztuczne lub gumy przeznaczone na uszczelki). Metoda służy sprawdzeniu, czy materiał jest adhezyjny i wykazuje odporność powstawanie na biofilmu w wodzie.